Ogórki gruntowe można siać bezpośrednio do gruntu lub z rozsady wyprodukowanej w domu po 15 maja. Dzięki rozsadzie ich owocowanie można przyspieszyć nawet o dwa tygodnie. Są to rośliny bardzo wrażliwe na mrozy, dlatego ich siew najlepiej przeprowadzić w okresie, kiedy ryzyko wystąpienia przymrozków jest minimalne. Odpowiednim terminem siewu lub wysadzania z rozsady do gruntu jest okres na przełomie maja i czerwca.
Ogórki gruntowe można również uprawiać w doniczkach lub skrzynkach na balkonie. Dla tego rodzaju uprawy odpowiednim terminem sadzenia podobnie jak w gruncie jest przełom maja i czerwca.
Uprawa ogórków wymaga dobrego nasłonecznienia. Stanowisko powinno być również osłonięte od wiatru. Istotne znaczenie ma rodzaj gleby, preferują ziemię próchniczą, przepuszczalną o odczynie zasadowym. Przygotowanie gruntu do sadzenia wymaga więc jesiennego wapnowania i nawożenia obornikiem.
Cebula, groch, fasola, koper i bazylia to doborowe towarzystwo ogórków. Ich sąsiedztwo wpływa pozytywnie na wzrost i plony, i sprawi, że będą mniej narażone na choroby i szkodniki.
Unikajmy natomiast warzyw dyniowatych. Sąsiedztwo dyń, arbuzów, kabaczków i cukini może narazić ogórki na te same choroby i szkodniki.
Wysiewanie nasion do ziemi należy przeprowadzić na głębokość 1,5 – 2,0 cm maksymalnie po trzy ziarenka. Odstępy między dołkami 10-15 cm, a miedzy rzędami 80-120 cm. Taka sama zasada dotyczy wysiewy nasion do donic i skrzynek.
Dla dobrego wzrostu nasion powinno się dbać w okresie wegetacji, a szczególnie w okresie suszy i upałów o odpowiednie nawadnianie nasion, które najlepiej przeprowadzać rano lub wieczorem wodą letnią, nagromadzoną w beczkach lub innych pojemnikach.
Posadzone ogórki owocują po około 9 tygodniach przy odpowiednim zasilaniu nawozami wieloskładnikowymi zasobnymi w fosfor, potas i azot.
Pomidory gruntowe można sadzić bezpośrednio do gruntu po 15 maja (po zimnej Zośce), kiedy minie niebezpieczeństwo wiosennych przymrozków, najlepiej w pochmurny dzień, do nagrzanej ziemi. Daje to nam gwarancje, że rozsada najlepiej się przyjmie.
Uprawa pomidorów wymaga gleby pomiędzy pH 5,5 – 6,5 przekopanej wiosną i zasilonej kompostem. Najlepiej sprawdzą się nawozy naturalne zasobne w najważniejsze składniki.
Rozsada pomidorów powinna być wyhodowana w doniczkach, by podczas wysadzania do gruntu jak najmniej ucierpiał system korzeniowy.
Warto również zadbać o odpowiednie sąsiedztwo roślin, pozwoli to ograniczyć występowanie chorób i szkodników.
Sadząc pomidory unikamy towarzystwa ziemniaków, kapusty, rzodkiewki, papryki i ogórków, gdyż opóźniają one kwitnienie pomidorów i dojrzewanie owoców oraz powodują groźne choroby.
Przyjacielem pomidorów jak i innych warzyw jest czosnek posiadający właściwości bakteriobójcze i grzybobójcze oraz bazylia i aksamitka, która odpędza przędziorki, mszyce, a przyciąga pszczoły i trzmiele, zapylacze kwiatów pomidora. „Przyjaciele” poprawiają również smak pomidora na etapie wzrostu i dojrzewania.
Rozsadę pomidorów sadzimy w rzędach z zachowaniem odległości między rzędami 35-50 cm. a między nimi zostawiamy pasy 70-90 cm, w zależności od wielkości krzewu pomidora. Następnie przy każdej sadzonce wbijamy drewniany palik, by zabezpieczyć roślinę podczas wzrostu przed złamaniem pod ciężarem dojrzewających owoców.
Systematycznie kontrolujemy wzrost pędów, by nie były zbyt gęste i nie ograniczały dostępu światła.
Podlewanie pomidorów stosujemy wieczorem woda letnią, zgromadzoną w beczkach. Unikamy wylewania wody na liście rośliny.
Uprawa samodzielna warzyw przynosi dużą radości, daje relaks oraz smaczne i zdrowe warzywa.
Pomocną w uprawie pomidorów będzie broszura „Pomidory od A do Z” mgr inż. Teresy Sabat, wydana przez Krajową Radę PZD.
Zachęcamy działkowców, szczególnie początkujących do korzystania z literatury fachowej.
Halina Litwinowicz